در این پست وبلاگ، به بررسی 17 دلیل احتمالی می پردازیم که چرا برخی افراد در روابط عاشقانه به دنبال کشمکش و درگیری می گردند:

• 💥

  جلب توجه:

  کشمکش می‌تواند راهی برای جلب توجه و احساس دیده شدن باشد، حتی اگر این توجه منفی باشد.
• 💥

  ترس از صمیمیت:

  برخی افراد از صمیمیت می ترسند و کشمکش را راهی برای ایجاد فاصله و جلوگیری از صمیمیت بیش از حد می دانند.
• 💥

  الگوهای آموخته شده در کودکی:

  افرادی که در خانواده هایی بزرگ شده اند که درگیری و مشاجره رایج بوده است، ممکن است این الگوها را در روابط خود تکرار کنند.
• 💥

  نیاز به کنترل:

  کشمکش می‌تواند راهی برای اعمال قدرت و کنترل بر طرف مقابل باشد.
• 💥

  ناامنی و عزت نفس پایین:

  افرادی که عزت نفس پایینی دارند، ممکن است با ایجاد درگیری، به دنبال تایید و اطمینان خاطر از طرف مقابل باشند.
• 💥

  مشکلات حل نشده از روابط قبلی:

  تجربه های تلخ در روابط گذشته می‌تواند باعث شود فرد با سوء ظن و احتیاط وارد روابط جدید شود و به دنبال نشانه هایی از خیانت یا بی توجهی باشد.
• 💥

  بی حوصلگی و هیجان طلبی:

  برخی افراد ممکن است کشمکش را راهی برای ایجاد هیجان و جلوگیری از یکنواختی در رابطه بدانند.
• 💥

  مشکلات ارتباطی:

  عدم توانایی در برقراری ارتباط موثر و بیان نیازها می‌تواند منجر به سوء تفاهم و درگیری شود.
• 💥

  انتظارات غیرواقعی:

  انتظارات بیش از حد از طرف مقابل و یا رابطه می‌تواند منجر به نارضایتی و درگیری شود.
• 💥

  حسادت و مالکیت:

  حسادت و مالکیت بیش از حد می‌تواند منجر به رفتارهای کنترل کننده و درگیری شود.
• 💥

  عدم توانایی در مدیریت خشم:

  ناتوانی در کنترل خشم و بیان آن به شیوه ای سالم می‌تواند منجر به مشاجرات و درگیری های شدید شود.
• 💥

  تلاش برای اثبات حقانیت:

  برخی افراد همواره به دنبال اثبات اینکه حق با آنهاست هستند و در این راه از هیچ تلاشی برای ایجاد درگیری فروگذار نمی کنند.
• 💥

  آزمایش طرف مقابل:

  گاهی اوقات فرد با ایجاد درگیری، قصد دارد میزان عشق و وفاداری طرف مقابل را بسنجد.
• 💥

  نیاز به تخلیه هیجانی:

  کشمکش می‌تواند راهی برای تخلیه هیجانات منفی و استرس باشد.
• 💥

  مشکلات روانشناختی:

  در برخی موارد، رفتارهای پرخاشگرانه و درگیری جویانه می‌تواند نشانه ای از مشکلات روانشناختی مانند اختلال شخصیت مرزی باشد.
• 💥

  تفاوت در ارزش ها و اهداف:

  تفاوت های اساسی در ارزش ها و اهداف زندگی می‌تواند منجر به درگیری و اختلاف نظر شود.
• 💥

  عدم تعادل قدرت در رابطه:

  وقتی یکی از طرفین احساس می کند قدرت کمتری دارد، ممکن است با ایجاد درگیری به دنبال بازگرداندن تعادل باشد.

اگر در رابطه ای هستید که در آن کشمکش و درگیری به طور مداوم وجود دارد، باید با خودتان صادق باشید و از یک متخصص کمک بگیرید.

چرا بعضی افراد در روابط عاشقانه به دنبال کشمکش هستند؟

1. الگوهای آموخته شده از دوران کودکی

کودکانی که در محیط‌های پر تنش و مشاجره بزرگ شده‌اند، ممکن است ناخودآگاه کشمکش را به عنوان بخشی طبیعی از روابط صمیمانه تلقی کنند. این الگوها به صورت ناخودآگاه در روابط بزرگسالی تکرار می‌شوند، زیرا فرد فقط این نوع ارتباط را می‌شناسد. مشاهده دعواهای مکرر والدین یا مراقبان می‌تواند این باور را ایجاد کند که عشق و نزاع جدایی‌ناپذیرند. در این حالت، کشمکش راهی برای جلب توجه و ابراز احساسات (هرچند به شکلی ناسالم) می‌شود. این افراد ممکن است به دنبال تکرار آشنای الگوهای کودکی باشند، حتی اگر این الگوها مخرب باشند. آنها به دنبال بازسازی تجربیات قبلی خود هستند و ناخودآگاه به دنبال ایجاد شرایطی مشابه شرایط دوران کودکی خود می گردند. این الگوها ریشه در ناخودآگاه دارند و نیاز به آگاهی و تلاش آگاهانه برای تغییر آنها دارند.

2. نیاز به توجه و تایید

برخی افراد با ایجاد درگیری در رابطه، به دنبال جلب توجه و تایید طرف مقابل هستند. آنها ممکن است احساس کنند که تنها زمانی دیده و شنیده می‌شوند که در حال مبارزه و کشمکش باشند. این رفتار ناشی از کمبود اعتماد به نفس و احساس ناامنی است. فرد به دنبال این است که با برانگیختن واکنش در طرف مقابل، از عشق و اهمیت او مطمئن شود. کشمکش در این حالت ابزاری برای آزمایش میزان وفاداری و تعهد طرف مقابل است. این افراد ممکن است ناخودآگاه به دنبال ایجاد حسادت یا نگرانی در پارتنر خود باشند تا توجه او را به خود جلب کنند. آنها می ترسند که در صورت عدم وجود درگیری، از سوی پارتنر خود نادیده گرفته شوند.

3. ترس از صمیمیت و آسیب پذیری

کشمکش می‌تواند به عنوان یک مکانیسم دفاعی در برابر صمیمیت و آسیب‌پذیری عمل کند. برخی افراد از نزدیک شدن بیش از حد به دیگران و نشان دادن ضعف‌های خود می‌ترسند. ایجاد درگیری به آنها این امکان را می‌دهد که فاصله خود را حفظ کنند و از آسیب دیدن جلوگیری کنند. مشاجره و دعوا یک سد محافظتی ایجاد می‌کند که مانع از برقراری ارتباط عمیق و معنادار می‌شود. این ترس ناشی از تجربیات تلخ گذشته در روابط صمیمانه است. آنها ممکن است در گذشته طرد شده یا مورد سوء استفاده قرار گرفته باشند و در نتیجه به صمیمیت اعتماد نکنند. کشمکش راهی برای کنترل رابطه و جلوگیری از آسیب پذیری است.

4. ابراز خشم و ناامیدی سرکوب شده

وقتی افراد خشم و ناامیدی خود را سرکوب می‌کنند، این احساسات ممکن است به صورت کشمکش در روابط بروز پیدا کنند. آنها ممکن است نتوانند به طور مستقیم احساسات منفی خود را بیان کنند و به جای آن به دنبال بهانه برای دعوا می‌گردند. این رفتار می‌تواند ناشی از ترس از طرد شدن یا سرزنش شدن باشد. کشمکش به عنوان یک دریچه برای تخلیه احساسات سرکوب شده عمل می‌کند، هرچند به شکلی ناسالم. این افراد ممکن است از کودکی یاد گرفته باشند که ابراز خشم غیرقابل قبول است. آنها ممکن است احساس کنند که اگر احساسات واقعی خود را بیان کنند، دیگران آنها را دوست نخواهند داشت. کشمکش یک راه غیرمستقیم برای بیان نارضایتی و نیازهای برآورده نشده است.

5. عدم مهارت های ارتباطی سالم

افرادی که مهارت‌های ارتباطی سالم را نیاموخته‌اند، ممکن است به جای گفتگوهای سازنده، به کشمکش متوسل شوند. آنها ممکن است نتوانند نیازها و احساسات خود را به طور موثر بیان کنند و در نتیجه سوءتفاهم و درگیری ایجاد می‌شود. عدم توانایی در گوش دادن فعال، همدلی و حل مسئله می‌تواند منجر به مشاجره‌های مکرر شود. این افراد ممکن است از تاکتیک‌های ارتباطی ناسالم مانند سرزنش، انتقاد و سکوت استفاده کنند. آنها ممکن است ندانند چگونه اختلافات خود را به طور مسالمت‌آمیز حل کنند. عدم توانایی در درک دیدگاه طرف مقابل می‌تواند منجر به تشدید درگیری‌ها شود. یادگیری مهارت‌های ارتباطی سالم می‌تواند به کاهش کشمکش و بهبود کیفیت روابط کمک کند.

6. نیاز به هیجان و تنوع

برخی افراد به دلیل نیاز به هیجان و تنوع، ناخودآگاه به دنبال ایجاد درگیری در رابطه هستند. آنها ممکن است احساس کنند که رابطه بدون کشمکش کسل کننده و یکنواخت است. این رفتار می‌تواند نشانه‌ای از کمبود هیجان در سایر جنبه‌های زندگی باشد. کشمکش به عنوان یک منبع کوتاه مدت هیجان و آدرنالین عمل می‌کند. این افراد ممکن است ناخودآگاه به دنبال ایجاد بحران باشند تا احساس زنده بودن کنند. آنها ممکن است به درام و تنش اعتیاد داشته باشند و از آرامش و ثبات دوری کنند. پیدا کردن راه‌های سالم برای ایجاد هیجان و تنوع در زندگی می‌تواند به کاهش این رفتار کمک کند.

7. احساس گناه و عدم شایستگی

گاهی اوقات، افرادی که احساس گناه یا عدم شایستگی می‌کنند، ناخودآگاه به دنبال ایجاد کشمکش در رابطه هستند. آنها ممکن است احساس کنند که لایق عشق و خوشبختی نیستند و به همین دلیل به دنبال خراب کردن رابطه هستند. این رفتار ناشی از عزت نفس پایین و خودانگاره منفی است. کشمکش به عنوان یک راه برای اثبات باورهای منفی خود عمل می‌کند. آنها ممکن است ناخودآگاه به دنبال طرد شدن باشند تا احساسات خود را تایید کنند. این افراد ممکن است احساس کنند که اگر رابطه خیلی خوب باشد، حتماً اتفاق بدی خواهد افتاد. کار کردن بر روی عزت نفس و پذیرش خود می‌تواند به تغییر این الگو کمک کند.

8. مسائل حل نشده از روابط گذشته

مسائل حل نشده از روابط گذشته می‌توانند به روابط جدید منتقل شوند و باعث ایجاد کشمکش شوند. افرادی که هنوز با درد و رنج جدایی‌های قبلی دست و پنجه نرم می‌کنند، ممکن است ناخودآگاه الگوهای مخرب را تکرار کنند. آنها ممکن است به پارتنر جدید خود به چشم پارتنر قبلی نگاه کنند و او را به خاطر اشتباهات دیگران مجازات کنند. این رفتار ناشی از عدم پردازش صحیح تجربیات گذشته است. کشمکش راهی برای تخلیه خشم و ناامیدی نسبت به پارتنر قبلی است. این افراد ممکن است به طور ناخودآگاه به دنبال ایجاد سناریوهای مشابه با روابط قبلی خود باشند. درمان و مشاوره می‌تواند به حل این مسائل و جلوگیری از تکرار الگوهای مخرب کمک کند.

9. عدم تطابق ارزش‌ها و انتظارات

عدم تطابق ارزش‌ها و انتظارات در رابطه می‌تواند منجر به درگیری و کشمکش شود. وقتی افراد دیدگاه‌های متفاوتی در مورد مسائل مهم زندگی مانند مذهب، سیاست، تربیت فرزند و مسائل مالی داشته باشند، احتمال بروز اختلاف نظر و مشاجره بیشتر می‌شود. عدم توافق در مورد نقش‌ها و مسئولیت‌ها در رابطه نیز می‌تواند باعث ایجاد تنش شود. کشمکش در این حالت ناشی از تلاش برای تحمیل ارزش‌ها و انتظارات خود به طرف مقابل است. این افراد ممکن است معتقد باشند که دیدگاه آنها درست است و طرف مقابل باید تغییر کند. عدم تمایل به سازش و پذیرش تفاوت‌ها می‌تواند منجر به مشاجره‌های مکرر شود. گفتگوی باز و با صداقت و یافتن نقاط مشترک می‌تواند به کاهش کشمکش و بهبود تفاهم کمک کند.

10. احساس عدم کنترل

برخی افراد با ایجاد کشمکش در رابطه سعی می کنند کنترل بیشتری بر اوضاع داشته باشند. این افراد ممکن است از احساس بی قدرتی در زندگی خود رنج ببرند و به دنبال راهی برای به دست آوردن قدرت و سلطه باشند. ایجاد درگیری و مشاجره به آنها این امکان را می دهد که بر طرف مقابل تاثیر بگذارند و او را به انجام کاری که می خواهند وادار کنند. کشمکش در این حالت ابزاری برای اعمال قدرت و کنترل است. این افراد ممکن است به طور ناخودآگاه به دنبال ایجاد ترس و نگرانی در طرف مقابل باشند تا او را مطیع خود کنند. آنها ممکن است از تاکتیک های دستکاری و تهدید برای کنترل رفتار پارتنر خود استفاده کنند. کار کردن بر روی عزت نفس و یادگیری راه های سالم برای ابراز قدرت و تاثیرگذاری می‌تواند به تغییر این الگو کمک کند.

11. وجود اختلالات شخصیتی

در برخی موارد، کشمکش در روابط می‌تواند نشانه‌ای از وجود اختلالات شخصیتی باشد. اختلالات شخصیتی مانند اختلال شخصیت مرزی (BPD) و اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) می‌توانند منجر به رفتارهای ناپایدار، پرخاشگرانه و مخرب در روابط شوند. افراد مبتلا به این اختلالات ممکن است به طور مکرر درگیر مشاجره و درگیری با پارتنر خود شوند. رفتارهای تکانشی، عدم کنترل خشم و ترس از طرد شدن از ویژگی‌های بارز این اختلالات است. این افراد ممکن است به طور ناخودآگاه به دنبال ایجاد هرج و مرج و بی‌ثباتی در روابط خود باشند. تشخیص و درمان اختلالات شخصیتی می‌تواند به بهبود روابط و کاهش کشمکش کمک کند. درمان‌های روان‌درمانی مانند DBT و CBT می‌توانند در مدیریت احساسات و بهبود مهارت‌های ارتباطی موثر باشند.

12. کمبود عشق و محبت در کودکی

افرادی که در کودکی کمبود عشق و محبت را تجربه کرده‌اند، ممکن است در روابط بزرگسالی به دنبال کشمکش باشند. آنها ممکن است احساس کنند که لایق عشق و توجه نیستند و به همین دلیل به دنبال خراب کردن رابطه هستند. این رفتار ناشی از احساس ناامنی و ترس از رها شدن است. کشمکش به عنوان یک راه برای آزمایش عشق و وفاداری طرف مقابل عمل می‌کند. آنها ممکن است ناخودآگاه به دنبال طرد شدن باشند تا احساسات خود را تایید کنند. این افراد ممکن است در برقراری روابط سالم و پایدار دچار مشکل شوند. درمان و مشاوره می‌تواند به ترمیم زخم‌های عاطفی گذشته و ایجاد روابط سالم‌تر کمک کند.

13. تاثیرات فرهنگی و اجتماعی

فرهنگ و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم می‌تواند بر الگوهای رفتاری ما در روابط تاثیر بگذارد. در برخی فرهنگ‌ها، ابراز احساسات و نظرات به صورت صریح و قاطع تشویق می‌شود، که می‌تواند منجر به مشاجره و درگیری بیشتر در روابط شود. در ضمن، نابرابری‌های جنسیتی و تبعیض‌های اجتماعی می‌توانند باعث ایجاد تنش و کشمکش در روابط شوند. فرهنگ می‌تواند تعریف متفاوتی از نقش‌ها و انتظارات در رابطه داشته باشد، که می‌تواند منجر به سوءتفاهم و درگیری شود. برخی فرهنگ‌ها ممکن است خشونت خانگی را به عنوان یک روش قابل قبول برای حل اختلافات تلقی کنند. آگاهی از تاثیرات فرهنگی و اجتماعی می‌تواند به درک بهتر الگوهای رفتاری خود و طرف مقابل کمک کند. تلاش برای ایجاد روابط برابر و مبتنی بر احترام متقابل می‌تواند به کاهش کشمکش و بهبود تفاهم کمک کند.

14. اعتیاد به درام

برخی افراد به درام و تنش در روابط خود اعتیاد دارند و به طور ناخودآگاه به دنبال ایجاد کشمکش هستند. آنها ممکن است احساس کنند که رابطه بدون درام کسل کننده و بی‌معنی است. این رفتار می‌تواند ناشی از کمبود هیجان در سایر جنبه‌های زندگی باشد. درام به عنوان یک منبع کوتاه مدت هیجان و آدرنالین عمل می‌کند. این افراد ممکن است ناخودآگاه به دنبال ایجاد بحران باشند تا احساس زنده بودن کنند. آنها ممکن است به طور مکرر درگیر روابط پر فراز و نشیب و پر از تنش شوند. پیدا کردن راه‌های سالم برای ایجاد هیجان و تنوع در زندگی می‌تواند به کاهش این رفتار کمک کند.

15. تمایل به اثبات خود

گاهی افراد برای اثبات خود و حقانیت دیدگاهشان به کشمکش روی می آورند. این افراد ممکن است در اعماق وجودشان احساس ناامنی کنند و به دنبال اثبات ارزش و اعتبار خود به دیگران باشند. آنها در بحث ها، تمام تلاش خود را می کنند تا طرف مقابل را متقاعد سازند که حق با آنهاست. اغلب این افراد شنونده خوبی نیستند و بیشتر به دنبال فرصتی برای بیان نظرات خود و به کرسی نشاندن حرف خود هستند. ریشه این رفتار می‌تواند در عزت نفس پایین و احساس عدم کفایت باشد. این افراد نیاز دارند یاد بگیرند که ارزش آنها به تایید دیگران وابسته نیست. پذیرفتن این موضوع که اختلاف نظر طبیعی است و به معنی بی ارزش بودن آنها نیست، می‌تواند به کاهش کشمکش کمک کند.

16. تقلید از روابط دیگران

گاهی افراد ناخودآگاه از روابط دیگران تقلید می کنند و این موضوع می‌تواند به کشمکش در روابط عاشقانه آنها منجر شود. آنها ممکن است در خانواده یا در میان دوستان خود، روابط پرتنش و پر از درگیری را دیده باشند. این افراد به طور ناخودآگاه تصور می کنند که این نوع رابطه، طبیعی و حتی لازم است. به همین دلیل، ممکن است رفتارهایی را از خود نشان دهند که منجر به ایجاد تنش و درگیری در رابطه می شود. این افراد نیاز دارند با الگوهای سالم روابط آشنا شوند. مشاهده روابط موفق و سالم دیگران و الگوبرداری از رفتارهای سازنده، می‌تواند به آنها کمک کند الگوهای مخرب خود را تغییر دهند. آگاهی از این موضوع که روابط سالم، مبتنی بر احترام، تفاهم و همکاری هستند، اولین قدم برای تغییر این الگوست.

17. نگرش منفی به زندگی و روابط

نگرش منفی به زندگی و روابط می‌تواند زمینه ساز کشمکش های مکرر در روابط عاشقانه باشد. افرادی که دیدگاه بدبینانه ای نسبت به دنیا دارند، اغلب منتظر اتفاقات بد هستند و به راحتی ناامید می شوند. آنها ممکن است به پارتنر خود اعتماد نداشته باشند و همواره به دنبال نشانه هایی از خیانت یا بی وفایی باشند. این افراد اغلب پر از شک و تردید هستند و به سختی میتوانند از زندگی لذت ببرند. تلاش برای تغییر نگرش و جایگزینی افکار منفی با افکار مثبت، می‌تواند تاثیر بسزایی در بهبود روابط داشته باشد. یادگیری تکنیک های ذهن آگاهی و تمرکز بر لحظه حال، می‌تواند به کاهش اضطراب و نگرانی کمک کند. تلاش برای دیدن جنبه های مثبت زندگی و قدردانی از داشته ها، می‌تواند به ایجاد یک رابطه شاد و رضایت بخش کمک کند.